Έρευνες δείχνουν ότι το 78% των παιδιών, έχουν ανάγκη από καθημερινή φυσική δραστηριότητα, τόσο για τη σωματική και βιολογική όσο και για την ψυχολογική τους ανάπτυξη και ειδικότερα την κοινωνικοποίησή και την ενίσχυση της αυτοεκτίμησής τους. H άθληση των παιδιών είναι μια δραστηριότητα, που σε ένα βαθμό έχει υποκαταστήσει το παιχνίδι στη γειτονιά. Για το παιδί άθληση σημαίνει να είναι ελεύθερο, να ξεδίνει και να διασκεδάζει.
Χρόνια τώρα μεγαλώνουμε με το ιδεώδες «Νους υγιής εν σώματι υγιεί» ή αλλιώς διατυπωμένο «Το διάβασμα είναι για το μυαλό, ό,τι η γυμναστική είναι για το σώμα», επιβεβαιώνοντας την ανάγκη συνύπαρξης άθλησης και παιδείας για την ισορροπία ψυχής και σώματος που εξασφαλίζει το απόλυτο αγαθό, την υγεία..
Ωστόσο συχνά ο αθλητισμός αντιπαραβάλλεται με τις υπόλοιπες υποχρεώσεις των παιδιών-αθλητών. Σε πολλές περιπτώσεις τίθεται το δίλλημα, σχολείο ή προπόνηση; Για αρκετούς γονείς η προπόνηση, ο αγώνας, η ενασχόληση με τον αθλητισμό φαίνεται να του «τρώει» χρόνο από το καθημερινό διάβασμα, «αφήνοντάς το πίσω» στις σχολικές του υποχρεώσεις.
Από την άλλη υπάρχουν πολλά παιδιά που είναι αθλητές και ταυτόχρονα συνεπείς στις σχολικές τους υποχρεώσεις. Την ίδια στιγμή, παιδιά που σταμάτησαν τον αθλητισμό στη διάρκεια της σχολικής τους ζωής, δεν φαίνεται να έγιναν άμεσα και «καλοί μαθητές».
Ένας αθλητής έχει αρκετές πιθανότητες να είναι συνεπής και στις υπόλοιπες υποχρεώσεις του καθώς έχει μάθει μέσω του αθλητισμού να διαχειρίζεται τον χρόνο του. Η αυτοπεποίθηση που αποκτά μέσω του αθλητισμού μεταφέρεται και σε άλλους τομείς της δραστηριότητάς του, ωθώντας συνεχώς τον εαυτό του στο καλύτερο δυνατό.
Προς την ίδια κατεύθυνση το σχολείο συμβάλλει στην ανάπτυξη του αθλητή καθώς τον βοηθά να καλλιεργηθεί πνευματικά, να αποκτήσει και να εμπλουτίσει τον τρόπο σκέψης του. Ο σύγχρονος αθλητισμός, ιδιαίτερα σε υψηλό επίπεδο, «απαιτεί» υψηλή πνευματική λειτουργικότητα, ταχύτητα στις αποφάσεις και αντιδράσεις, δημιουργική σκέψη, υψηλή συγκέντρωση, στοιχεία που αναπτύσσονται μόνο σε ένα «δουλεμένο» μυαλό. Σχολείο και αθλητισμός «συνεργάζονται» για την ολόπλευρη ανάπτυξη του ατόμου.
Στις περιπτώσεις που τίθεται θέμα σύγκρισης, το μόνο που επιτυγχάνουμε είναι να θεωρήσει το παιδί αρνητική τη μία από τις δύο έννοιες, χωρίς κάτι τέτοιο να ισχύει. Θα ήταν πιο βοηθητικό το
«διάβασε για να αναπτυχθείς και να πετύχεις πιο πολλά και στον αθλητισμό!» ή ακόμη «αθλήσου για να έχεις καλύτερη πνευματική λειτουργία!».
Η συνηθέστερη απειλή ή και τιμωρία των γονιών προς τα παιδιά τους είναι να διακόψουν το άθλημα που κάνουν αν δεν φέρουν καλούς βαθμούς. Δηλαδή το υποχρεώνουν να σταματήσει κάτι στο οποίο περνάει καλά, του δίνει αυτοπεποίθηση, αποκτά κοινωνικές δεξιότητες, νιώθει αποδοχή, κοινωνικοποιείται, γυμνάζεται. Πραγματοποιώντας μία τέτοια απειλή δεν τιμωρούνται μόνο τα παιδιά αλλά και οι προπονητές, συμπαίχτες της ομάδας, φέρνοντας το παιδί σε ακόμα χειρότερη θέση.
Ο εκάστοτε αθλητής θα χρειαστεί βοήθεια στο να μάθει να διαχειρίζεται το χρόνο του, όχι αποφεύγοντας δραστηριότητες αλλά κατανέμοντας το χρόνο του κατάλληλα. Θα χρειαστεί βοήθεια στο να δομήσει ένα καθημερινό πρόγραμμα το οποίο θα τον βοηθά «να διαβάζει και να πηγαίνει και στην προπόνηση!».
Γνωρίζοντας τα παραπάνω οι γονείς μπορούν να υιοθετήσουν μια στάση που να βοηθήσει και να ενισχύσει το παιδί στο να ασχοληθεί με τον αθλητισμό, χωρίς να αμελεί τις υπόλοιπες υποχρεώσεις του:
Το συμπέρασμα που θα μπορούσαμε να κρατήσουμε από τα παραπάνω είναι απλό και συνοψίζεται σε λίγες λέξεις: προτρέψτε τα παιδιά να αθληθούν, ενθαρρύνετε τις προσπάθειές τους και χαρείτε την πορεία μαζί τους! Σπρώξτε τα παιδιά στον αθλητισμό με την έννοια της διασκέδασης και της ανάπτυξης της φυσικής κατάστασης. Απομακρύνετε τα από τον καναπέ και την τηλεόραση, διδάξτε τους να αθλούνται (άθλος = κατάρθωμα), να ορίζουν τους εαυτούς τους και να τους ξεπερνούν !!
Η ζωή θέλει τη νοστιμιά της! Πάρε μέρος στην εξάπλωση του μηνύματος.
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ